2 Idiots abroad: Roadtrip edition

Daar zijn we weer, anderhalve maand verder zonder er erg in te hebben. 3 paar slippers, zeiltochten met dolfijnen, 100 droomstranden, een paar kilootjes vet en honderden kilo’s zand in mijn; bikini, backpack, haar en schoenen rijker. Terug in Sydney na een geweldige reis langs de oostkust, terug in Sydney na een ’sinterkerst en nieuw’ op het strand in Byron Bay, terug in Manly op de zeilschool waar afgezien van het weer, de kleur van het water en ’expedition dolphin’ (jaja massaal omslaan met alle kleine optis tussen de dolfijnen is niet een vervelend deel van de baan) in plaats van ’expeditie rieteiland’ het opti-leger niet heel anders dan thuis is en terug in Manly na een ongekende roadtrip door de Blue Mountains waar ik na een lange tijd weer iemand van mijn eigen (lees: lichtelijk gestoord maar vol energie en ideeën) soort tegen ben gekomen.

Wat begon als een random plan tijdens de lunch op ons geliefde werkplekje, werd later werkelijkheid op een nauwkeurig uitgekozen terrasje met (uiteraard) gratis wifi. Voor 5 hele dagen waren we de gelukkige bewoners van een omgebouwde Mitsubishi bestelwagen met ingebouwde bed/tafelcombinatie, gordijntjes, meukvak, een radio met kuren die je alleen door een flinke klap of trap weer aan de praat kreeg en een minikeukentje inclusief onmisbare butagasfles! Daar gingen we dan, dwars door de stad, over de Harbour Bridge en tussen alle skyscrapers door richting de Blue Mountains door het regenwoud, grotten, lege vlaktes en uitkijkpunten met rotsformaties en enorme bossen.

Nadat we dag twee begonnen in the middle of nowhere naast een beekje en de resten van onze op-butagasfles-gekookte-bolo, pakten we onze biezen en vervolgden we onze reis naar ’waar het leuk is om te stoppen’.

Al snel startte de zoektocht naar viervoeters die ons op expeditie door bossen, gebergten en rivieren zouden brengen. Uiteindelijk bleek de zoektocht naar de ’range’ avontuurlijker te zijn dan het bezoek zelf, toen we over uitgestorven zanderige wegen en dirtroads, waar de auto zijn periodieke trilboorbehandeling kreeg, reden en vast kwamen te zitten op een 20% helling waar de auto (thank the lord) met (te) veel moeite uiteindelijk tóch in de eerste koppeling omhoog kwam. 
Zeven kleuren in mijn broek verder waren we aan het einde van de regenboog en vervolgde onze zoektocht naar de pot met goud. Gestart als ware avonturiers, geëindigd als prominente dametjes toen bleek dat het paardenverhaal niet mogelijk was en we uiteindelijk belandden op een wijngaard waar we wijn proefden met kaasplankjes en al, een ware pot met goud dus (’paardenmeisje’ was toch nooit echt iets voor mij..).

In de dagen die daarop volgden kreeg de auto een hele andere rol en veranderden we van avonturiers in sloebers die douchten op het werk, aten achter het stuur en op de parkeerplaats sliepen. De ervaring werd dan wel ook compleet in stijl geëindigd door Sjaak te wassen met onze 1 dollar aldi-shampoo en schuursponsjes. Een ervaring om nooit te vergeten.

En nu is dat allemaal al aan een einde gekomen, 3 maanden verder en het lijken net 3 dagen. Afscheid van de timtams, kangoeroes, lieve buschauffeurs, gebruinde surfdudes en lekkere koffietjes maar eindelijk op naar het échte backpacken. Waar de striemen in m’n schouders zullen staan van mijn veel te zware backpack (hij lijkt elke dag zwaarder te worden terwijl de inhoud beangstigend klein is), een eindeloze hoeveelheid aan goedkope bingtang biertjes, noodles, loempia’s, kipsate’s en rijst, nog meer zon en verbrande huidjes, nog meer versleten slippers en nog meer avontuur! Can’t wait!

Liefs, Charles