Tijd

Tijd, een raar fenomeen. Het ene moment kruipt de tijd en het volgende moment vliegt die voorbij. Het lijkt nog geen week geleden dat iedereen me uitzwaaide op Schiphol maar inmiddels ben ik al rustig 3 maanden onderweg waarvan al 1 maand in Australië, en heb ik nog niks van me laten horen.. Shame on me, laten we het maar houden op 'time flies when your having fun'.

'Stralia, het land van oneindige vlaktes met a whole lot of nothing, het land van 'no worries mate', het land waar een stukje kaas 12 dollar kost en het land waar je met z'n tweeën binnen 28 uur van Sydney naar Melbourne (1380 km) kan liften.

Eenmaal aangekomen na een slapeloze nacht waar seconden uren leken toen we vast zaten in een gat waar geen mens, kip of kangaroe dan ook maar langs kwam, maar de tijd vloog toen we een lift van 5 uur kregen door een gekke Griekse truckdriver in de meest gigantische CocaCola truck ooit, werden we beloond met Australië's Europese pareltje: Melbourne.

Een stad vol streetart, barretjes, bistro's, Italiaanse straten, de beste koffie ooit en de gettaway naar the great ocean road. Een roadtrip langs de 12 apostelen om nooit te vergeten.

Omdat mijn Duitse vriend en ik nu zo lekker aan t touren waren besloten we deze keer een iets grotere afstand af te leggen, en vlogen we all the way up to 'tropical Cairns', waar ik naast een geweldig baantje bij een reisbureau 'peterpans', nieuwe beste vrienden, veel zon en fijne feestjes ook nemo gevonden heb! Nog nooit heb ik zo iets gezien als de grote mysterieuze onderwaterwereld van het great barrier reef, wat duizenden nieuwe kleuren en gekke beweginkjes heeft met de vréémdste organismes maar vooral ook de leukste. Haaien, kwallen, platvissen, zo'n gazillion andere soorten vissen en (jeheeees) massive zeeschildpadden!! Rondjes zwemmen met deze helden staat dan nu ook zeker op mijn 'Mijn leven is great-lijst':

Hoe geweldig het in Cairns dan ook was, was het de hoogste tijd om te gaan, want: de tijd tikt door.

Tenminste, dat is wat ik dacht vóórdat ik uit een 4,5 km hoog vliegtuig viel en de tijd plotseling stil leek te staan. Als je me een half jaar geleden had verteld dat ik zou gaan skydiven had ik je vierkant uitgelachen. Waarom zou ik in godsnaam vrijwillig uit een vliegtuig springen? Blij dat ik me er tóch in heb laten praten want dit is het verreweg het leipste wat ik OOIT in mijn leven gedaan heb.
De hoeveelheid adrenaline die door je lichaam giert is onbeschrijfelijk en het beste gevoel ooit. Daar ga je dan, gewichtloos als een veertje door de lucht, over het great barrier reef, zie je eilanden en haaien onder je voorbij gaan om vervolgens langzaam richting het strand te dwarrelen.

En na het ene strand kwam de volgende. Magnetic Island, dat voor een keer niet bekend staat om zijn geweldige onderwaterwereld maar waar het gedierte zich bovengronds voortplant.
Reptielen, koala's en wombats kwamen voorbij. Ook duizenden kleurrijke papagaai-achtige vogels die het heerlijk vonden met z'n allen tegelijk op je te gaan zitten/hun behoeften te doen, en (ik geloof het zelf nog steeds niet) slangen die ik zelf vast gehouden heb! Pussy-charly is verleden tijd, geen spin is meer te groot of klif te diep, ik kan de wereld aan.

Tijd, een raar fenomeen. Ook al leef ik hier dan 9 uur vooruit, wat de toekomst ons zal brengen weet ik nog steeds niet. Wat ik wel weet is dat ik hier de tijd van mijn leven heb, en ik voorlopig nog niet van plan dat te veranderen! Joie de vivre!

Liefs